Jedynym dziełem wokalno-instrumentalnym Wojciecha Łukaszewskiego napisanym w pełni jako religijne jest nieukończona Litania do Madonny Treblińskiej na mezzosopran solo, chór mieszany, dwie trąbki, dzwony i organy, nad którą kompozytor pracował w 1978 roku. Tekst pochodzi z poematu Stabat Mater Romana Brandstaettera.
Litania... została ukończona przez starszego syna kompozytora – Pawła Łukaszewskiego w 1990 roku. W komentarzu do utworu napisał on: „Litania ma modlitewny, mistyczny charakter. Czynnikiem formującym i scalającym jest tu słowo. Ideą przewodnią była dla mnie kontynuacja zamierzeń Ojca. Celowo zastosowałem więc pewne zubożenia harmoniczne i melodyczne oraz fragmenty tonalizujące. Utwór [...] składa się z sześciu fragmentów. Pierwszy z nich napisany został przez Wojciecha Łukaszewskiego”. W późniejszych wywiadach podkreślał, że ostatnie dzieło ojca było dla niego muzycznym testamentem: „mój ojciec, Wojciech Łukaszewski, pozostawił fragment rękopisu niedokończonego utworu o tematyce sakralnej. Swoisty testament dla mnie”.
Prawykonanie zachowanych fragmentów odbyło się w 1978 roku w Częstochowie – najpierw podczas uroczystości pogrzebowych Łukaszewskiego (16 kwietnia), a następnie podczas Festiwalu Pieśni i Piosenki Religijnej „Sacrosong”. W obu wydarzeniach brał udział zespół Nova et Vetera przy katedrze św. Rodziny w Częstochowie pod dyrekcją ks. Kazimierza Szymonika.
Prawykonanie wersji ukończonej przez Pawła Łukaszewskiego miało miejsce 4 maja 1991 roku w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie podczas I Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej „Gaude Mater”.
W Litanii... zwraca uwagę charakterystyczny język muzyczny. Kompozytor operuje pochodami kwart czystych i ich złożeniami. Idiomatyczne są również zwroty unisonowe. Zwraca uwagę regularny ruch półnutowy. Asceza dźwiękowa koresponduje z dramatycznym w wymowie tekstem Brandstaettera.
Marcin Łukaszewski
