Muzyka jest na wiele sposobów związana z przestrzenią. Jedne utwory powstają z myślą o konkretnych salach lub instrumentach, inne niejako „wyrastają” z miejsc, w których były tworzone. Dzieła uwiecznione na płycie przez Piotra Hausenplasa i Ewę Skardowską łączy nie tylko forma sonaty czy pokrewieństwo z różnymi odcieniami stylu neoklasycznego, lecz także – a może przede wszystkim? – związek z miastem. Paryż należy do wąskiego grona metropolii, które w historii muzyki zainspirowały największą liczbę kompozycji. Właśnie w tej puli odnajdziemy sonaty na wiolonczelę i fortepian Francisa Poulenca (1948), Szymona Laksa (1932) i Bohuslava Martinů (1952).

Zrealizowane przez Piotra Hausenplasa i Ewę Skardowską nagranie to zdecydowanie więcej niż fonograficzna rejestracja trzech sonat na wiolonczelę i fortepian spoza ścisłego kanonu repertuarowego: to fascynująca podróż przez impresyjne krajobrazy brzmieniowe, przez kręte neoklasyczne ścieżki, przez paryskie pasaże.

z noty programowej Michała Brulińskiego