Augustyn Bloch należy do czołowych postaci powojennego życia muzycznego w Polsce. Wybitny kompozytor, organista, improwizator, dyrygent. Wiele lat przewodniczył obradom Kimisji Repertuarowej "Warszawskiej Jesieni", współtworząc ten muzyczny festiwal. Przez przyjaciół i współpracowników zapamiętany głównie jako niezwykle barwna osobowość o żartobliwym usposobieniu i ujmującym sposobie bycia. Prywatnie mąż Haliny Łukomskiej, oddany tej znakomitej śpiewaczce, autor utworów pisanych dla jej wyjątkowego głosu. W krąg jego muzycznych fascynacji i przemian wpisują się serdeczne relacje z wybitnymi twórcami i wykonawcami: Andrzejem Hiolskim, Henrykiem Tomaszewskim, Wandą Wiłkomirską, Witoldem Lutosławskim, Kazimierzem Serockim, Janem Łukaszewskim, Jerzym Maksymiukiem i innymi. Wiele przyjaźni połączyło kompozytora także z artystami niemieckimi, dla których pisał swe dzieła, szczególnie u schyłku życia. Harminijnie łącząc w swej twórczości różne kategorie w jeden spójny stylistycznie obraz dźwiękowy, balansując między wątkami religijnymi a świeckimi, między kategorią serio a buffo, między sacrum a profanum, pozostaje Bloch wyjątkową postacią życia muzycznego.