Agnus Dei to modlitwa błagalna, łączona z sugestywnym gestem bicia się w piersi, wprowadzonym do kanonu liturgicznego przez papieża Sergiusza I (687–701). Wezwanie „Baranku Boży”, będące synonimem Jezusa Chrystusa, jako archetyp powtarza się trzykrotnie.

W ujęciu Aldony Nawrockiej na pierwszy plan wysuwa się architektonika budowana na jednorodnym interwałowym elemencie (skala frygijska), z mocno kontrastową przestrzenią dynamiczną, która występowanie pionów monorytmicznych przemieszcza z kontrapunktyką płynącą z kanonicznych przesunięć. Wynikająca z tego swoista asceza wyostrza tylko istotę tekstu.