Pierwsze zachowane utwory Wojciecha Łukaszewskiego to pieśni, pisane w latach 1957–1960, a więc jeszcze przed podjęciem studiów kompozytorskich, do słów młodopolskich poetów: Kazimierza Przerwy-Tetmajera (W wieczorną ciszę z daleka słyszę oraz Smutną jest dusza moja), Leopolda Staffa (Jesień wspomnienia tka młodości) i Stanisława Wyspiańskiego (Jakżeż ja się uspokoję).

W tych wczesnych utworach ujawnia się już specyficzny również dla późniejszych pieśni Łukaszewskiego klimat pieśni. Tworzą go niezwykły spokój i liryzm, a także nastrój ciszy, tęsknoty, oczekiwania, kontemplacji i zadumy. Często spotykamy też fragmenty wyrażające niepokój lub dramatyzm. Nastrój ten z pewnością wynika z tekstów. Uderza w nich bowiem motyw smutku, oczekiwania, jesieni, śmierci.

Opracowania na chór mieszany a cappella dokonał w 2023 roku starszy syn kompozytora – Paweł Łukaszewski.

Marcin Łukaszewski