Pieśni na sopran i fortepian do słów własnych to dyptyk złożony z utworów o zróżnicowanym charakterze. Pierwsza z pieśni, Egzystea, o intensywniejszej emocjonalności, szybszym tempie i dysonującym języku dźwiękowym zestawiona jest z łagodną, delikatną Wokalizą, tworząc dramaturgiczną całość. Teksty pieśni stanowią refleksję nad ludzkim doświadczeniem, które, choć powszechne, zawsze ma indywidualny i osobisty wymiar.