Album zawiera trzy Sonaty na skrzypce i fortepian Józefa Elsnera z op. 10, zarejestrowane przez wirtuozów swoich instrumentów: Christiana Danowicza (skrzypce) i Roberta Morawskiego (fortepian). Płyta jest hołdem złożonym przez artystów Elsnerowi – jednemu z najbardziej płodnych i wszechstronnych polskich kompozytorów, a zarazem owocem wspólnej wędrówki w poszukiwaniu idiomu tej wciąż nieodkrytej i niedocenianej muzyki.

„Trzy sonaty, mimo że z jednego opusu, różnią się od siebie zasadniczo. Sonata F-dur o gęstej kantylenie, w jakiejś mierze antycypuje romantyzm, Sonata D-dur przywodzi na myśl muzykę włoską i pełna jest światła, blasku, soczystego brzmienia, Sonata Es-dur jest natomiast elegancka, a wieńczy ją finał w rytmie poloneza. Dużo w nich zdobień, nasyconej ekspresji, swoistego dowcipu, choć nie jest on rubaszny, lecz przepuszczony przez filtr dworskości. Każda z sonat ma inną formę, różnią się liczbą części. […] Choć w odbiorze twórczość Elsnera może się kojarzyć z muzyką klasyków wiedeńskich (zwłaszcza Haydna), to jednak dominuje w niej pierwiastek osobistej wypowiedzi – specyficznej, jeśli spojrzeć z perspektywy całej epoki klasycyzmu, jedynej w swoim rodzaju motywiki: klasycznej, a przy tym zawsze ukierunkowanej na wyrazowość i emocje” (Robert Morawski).